به گزارش خبرگزاری تسنیم، محمدرضا سبزعلیپور رئیس مرکز تجارت جهانی ایران نسبت به اعطای پر سر و صدای جایزه صلح نوبل واکنش نشان داد و طی تحلیلی اظهار داشت: جایزه صلح نوبل، یکی از پنج جایزه نوبل است که توسط “آلفرد نوبل” صنعت گر و مخترع سوئدی دینامیت پایه گذاری و وقف شده است. این جایزه، برای اولین بار در سال ۱۹۰۱ اعطاء شد.
جالب توجه اینجاست که “آلفرد نوبل” در وصیت نامه خود تأکید کرده است که “جایزه صلح نوبل” باید به کسی که بهترین یا بیشترین کوشش ها را در راه برادری ملل، انحلال یا کاهش ارتش ها یا تشکیل و ترغیب کنفرانس های صلح و در کل در جهت صلح در جهان قدم برداشته باشد، داده شود.
یعنی در اهداف انسیتوی بین المللی نوبل صراحتاً ابرام و تصریح شده است که این “جایزه” جهانی است و فقط به کسانیکه در مسیر صلح و آرامش در جهان و ایجاد دوستی و وفاق در بین ملل گامهای مهمی برداشته باشد، اعطاء خواهد شد ولا غیر!!
در همین راستا انسیتوی بین المللی نوبل، چیزی حدود یک قرن، تقریباً از اهداف اولیه خود عدول نکرد و بعضاً به افرادی هم “جایزه صلح نوبل” را اهداء نمود که فی الواقع غالب آنها اقدامات مهمی در جهت صلح جهانی انجام داده بودند.
بطور مثال، افرادی همچون:
* ژان هانری دونان اهل کشور سوئیس برای تأسیس “کمیته بین‌المللی صلیب سرخ “و مبتکر کنوانسیون ژنو.
* فردریک پسی اهل کشور فرانسه برای فعالیت بعنوان یکی از بنیان‌گذاران اصلی اتحادیه بین‌المجالس و نیز مسئول رسمی اولین “کنگره جهانی صلح”.
* رندال کرمر اهل کشور انگلستان برای نقش وی بعنوان “اولین پدر اتحادیۀ بین‌المجالس”.
* فردریک بایر اهل کشور دانمارک فعال صلح در اسکاندیناوی و اولین رئیس دفتر بین‌المللی صلح همزمان با عضویت در اتحادیه بین‌المجالس.
* آلفرد فرید اهل کشور اتریش برای عملکردش بعنوان بنیانگذار “انجمن صلح آلمان”.
* کارلوس لاماس اهل کشور آرژانتین بخاطر میانجی‌گری برای پایان جنگ چاکو بین بولیوی و پاراگوئه.
* داگ همرشولد اهل کشور آرژانتین دبیرکل سازمان ملل، اهدا شده بخاطر تقویت کردن سازمان ملل متحد.
* عملیات حفظ صلح سازمان ملل متحد (سازمان ملل متحد) برای تلاش هایشان که سهم مهمی در شناخته شدن یکی از اساسی‌ترین اصول سازمان ملل داشته است.
اما حدود دو دهه ای است که کمیته بین المللی صلح نوبل از مسیر اصلی و اهداف اولیه نوبل دور شده و افرادی را برای دریافت جایزه صلح نوبل انتخاب نموده که اصلاً ارتباطی با جهان و برقراری صلح و آرامش در جهان نداشته و بعضاً چهره های محبوبی نیز نبوده اند!!
بطور مثال، افرادی همچون:
* لخ والسا اهل کشور لهستان
* دالایی لاما اهل کشور تبت
* آنگ سان سو چی اهل کشور میانمار
* اسحاق رابین از رژیم صهیونیستی
* شیمون پرز از رژیم صهیونیستی
* محمد یونس اهل کشور بنگلادش
* ملاله یوسف زی اهل کشور پاکستان
* شیرین عبادی اهل کشور ایران
* و دهها مورد دیگر…..
افراد فوق هیچگونه تحرک و یا اقدام صلح آمیزی در جهان نداشته اند و بعضاً دست برخی از آنان به خون صدها انسان بیگناه نیز آلوده بوده است!!
بطور مثال: شخصی همانند “آنگ سان سو چی”، چه کار مهمی در دنیا انجام داده بود که استحقاق دریافت “جایزه صلح نوبل” را داشت؟! نه اینکه پس از معروف شدن بواسطۀ همین جایزه، در کشور میانمار به قدرت رسید و سپس صدها زن و بچه مسلمان بیگناه را در آتش سوزاند و در برابر این کشتار وحشیانه سکوت اختیار کرد و بابت همین جنایتی که مرتکب شد، جهان خواستار باز پس گیری جایزه صلح نوبل از وی شد؟!!
و یا ملاله یوسف زی به چه دلیل مستحقق دریافت “جایزه صلح نوبل” شد؟ نه اینکه فقط در کشور پاکستان مورد سوء قصد و حمله مسلحانه تروریستها قرار گرفت؟ تنها دلیل انتخاب وی بعنوان برنده “جایزه صلح نوبل” این بود که این دختر پاکستانی را بزرگ کرده و بعدها از وجودش در جهت مقاصد سیاسی بهره ببرنند!!
علیپور تأکید کرد: اگر “جایزه صلح نوبل” واقعاً بخاطر اقدامات صلح آمیز به شخصی اهداء شود، این آرزو و افتخار هر کشور و ملتی است که یکی از هموطنان شان موفق به دریافت جایزه ای بواسطه اقدامات صلح آمیزش در جهان بشود.
اما شخصی همانند خانم شیرین عبادی چه نقش صلح آمیزی در جهان و ایران داشته است؟ و آیا غیر از این است که در حال حاضر بجای اینکه نقش بزرگی و مادری را در برقراری امنیت و آرامش ملت ایران بازی کند، دائماً در حال ایجاد تنش و آتش افروزی در کشورمان میباشد!!؟
وی در ادامه تصریح کرد: در روزهای اخیر هم “جایزه صلح نوبل” مجدداً به یکی از خانمهای ایرانی تعلق گرفت اما در کمال تعجب شاهد این واقعیت بودیم که عضو کمیتۀ بین المللی صلح نوبل، پیش از معرفی نام منتخب و برنده جایزه صلح نوبل ، اقدام به طرح یک شعار سیاسی و بنوعی تشویق ناامنی در کشور ایران را نمود!!
آیا ایجاد ناامنی در کشور ایران و یا تشویق عده ای در مبارزه با نظام جمهوری اسلامی، جزء شرح وظایف و اهداف انسیتوی بین المللی نوبل میباشد؟!! متأسفانه با این سیاستهای غلط اعضاء کمیتۀ بین المللی صلح نوبل، روح آلفرد نوبل در عذاب است و وصیت وی به ورطه فراموشی سپرده شده!!
همچنانکه جایزه خانم عبادی هیچ نفعی برای ایران و ایرانی در پی نداشت، قطعاً جایزه جدید این کمیته به خانم محمدی هم هیچ نفعی برای ایران و ایرانی ندارد و در جهت صلح و دوستی نیز مفید نخواهد بود و با توجه به ظواهر امر، این جایزه کاملاً سیاسی و در جهت ایجاد تنش و تفرقه اعطاء شده است!!
در خاتمه باید مجدداً تأکید کنم که به نظر بنده، سیاسی کاری و مغرضانه بودن اعضاء کمیته صلح نوبل کاملاً مشهود و بر همگان حتی برای جهانیان به اثبات رسیده و اهداء جایزه صلح دیگر همچون قدیم جذابیت و اهمیتی را در بر ندارد!!
انتهای پیام/
