ایران یک درصد جمعیت جهان، یک درصد از مساحت جهان و یک درصد از ذخایر معدنی جهان را در اختیار دارد. چنانچه ایران با استاندارد جهانی از ذخایر معدنی خود بهره برداری کند، چندین برابر درآمد‌های نفتی، این بخش ارزآوری خواهد داشت و می‌تواند وابستگی به اقتصاد نفتی فاصله بگیرد. بخش بزرگی از معادن مهم […]
ایران یک درصد جمعیت جهان، یک درصد از مساحت جهان و یک درصد از ذخایر معدنی جهان را در اختیار دارد. چنانچه ایران با استاندارد جهانی از ذخایر معدنی خود بهره برداری کند، چندین برابر درآمد‌های نفتی، این بخش ارزآوری خواهد داشت و می‌تواند وابستگی به اقتصاد نفتی فاصله بگیرد. بخش بزرگی از معادن مهم و صنایع معدنی مهم ایران در اختیار سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران «ایمیدرو» قرار دارد. این در حالی است که اکنون این سازمان ۴ سالی است که روی دوری باطل قرار گرفته است. در حالی که در دهه ۹۰ شمسی نقش مهمی در توسعه بخش معدن و راه‌اندازی واحدهای صنایع معدنی داشت. این سازمان در ۴ سال اخیر نه تنها نتایج مثبت چندانی به همراه نداشت، بلکه به یک سازمان منزوی از دید رسانه‌ها تبدیل شد و کار این سازمان را هم به تحقیق و تفحص محلی از عمکرد خود رساند؛ سازمانی که می توان قاطعانه دوران طلایی آن را در دوره مدیریتی آقایان مهدی کرباسیان و خداداد غرییب‌پور در دولت‌های یازدهم و دوازدهم به یاد آورد. اما این سازمان متاسفانه در دولت شهید رییسی به دست مدیران ناکارآمد و غیر متخصصی اداره شد. مدیرانی که با شعار مدیریت انقلابی و با حرف و حدیث‌های بسیار جا در پای بزرگانی چون کرباسیان و غریب پور گذاشتند، نه تنها هیچ عملکرد مثبتی نداشتند بلکه از یک گفت‌وگو عادی و کوتاه در همایش‌ها و حضور در جمع اصحاب رسانه نیز فراری بوده و حتی براساس شنیده ها اصلا در سازمان «ایمیدرو» حضور فیزیکی نداشت و همچون دولت سیزدهم، زیستی در سایه داشتند. دولت سیزدهم که با شعارهای پیاپی قصد احیای صنعت و تجارت را داشت در نیمه‌راه با شکست روبه‌رو شد و لکوموتیو پیشرفتش به سرمنزل مقصود نرسید و نتوانست تغییراتی مفید اعمال کند. بخش معدن که از زمان ادغام وزارت صمت بخش منزوی این وزارتخانه بود در دولت شهید رئیسی به‌دست معاونان و روسای ناکارآمد در بخش معاونت معدنی وزارت صمت و سازمان ایمیدرو به انزوای عمیق‌تر فرو رفت و عملا بخش معدن کشور که زمانی به عنوان جایگزین درآمد نفتی از آن یاد می‌شد، در مشکلات متعدد غرق شد. لذا می‌توان گفت وجود سازمانی همچون توسعه و نوسازی معادن و صنایع ایران یعنی «ایمیدرو» به عنوان بازوی اجرایی وزارت صنعت، معدن و تجارت باعث می‌شود تا توسعه در این بخش سرعت یافته و مشکلات و موانع از مسیر برداشته شود. لذا از دولت چهاردهم و وزیر آینده صمت انتظار می رود که برای سازمانی همچون «ایمیدرو» ، نگاه دلسوزانه ای داشته باشد و افرادی کارآمد را برای این سازمان در نظر بگیرد تا همانند دوران مهدی کرباسیان و خداد غریب پور شاهد بهبود بخش معدن در کشور باشیم.
