زیمبابوه (Zimbabwe) کشوری واقع در آفریقای جنوبی است. پایتخت زیمبابوه هراره است و زبان رسمی این کشور انگلیسی است. زیمبابوه هم مرز با آفریقای جنوبی، موزامبیک، زامبیا و بوتسوانا است.
زیمبابوه (Zimbabwe) یک کشور واقع در آفریقای جنوبی است. پایتخت زیمبابوه هراره است و زبان رسمی این کشور انگلیسی است. زیمبابوه هم مرز با آفریقای جنوبی، موزامبیک، زامبیا و بوتسوانا است.
زیمبابوه در ۱۸ آوریل ۱۹۸۰ از استعمار بریتانیا استقلال یافت. این کشور قبلاً با نام رودزیا شناخته می‌شد. در طول تاریخ، زیمبابوه با مشکلات سیاسی و اقتصادی فراوانی مواجه شده است. در دهه ۲۰۰۰، زیمبابوه با بحران اقتصادی و تورم شدید مواجه شد که به بحران ارزش پول ملی و کاهش چشمگیری در اقتصاد کشور منجر شد.
زیمبابوه طبیعتی بسیار زیبا و تنوع زیستی است. پارک ملی هووه و پارک ملی مانیکالند از جمله مقاصد گردشگری معروف زیمبابوه هستند. آبشار ویکتوریا، که در مرز زیمبابوه و زامبیا قرار دارد، یکی از زیبا‌ترین آبشارهای جهان است و مقصد محبوب گردشگران است.
مردم زیمبابوه بیشتر از قومیت شونا و ندبل هستند. اقلیت‌های دیگری نیز از جمله قوم‌های تونگا، کالنگا، وایکارو و سوتو نیز در زیمبابوه زندگی می‌کنند.
اگر به قلب کشور زیمبابوه توجه کنیم، رشته کوه هایولد دیده می شود که ارتفاع آن بین ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ متر است. محصولات وارداتی کشور زیمبابوه در کل شامل ماشین‌آلات و تجهیزات است و همچنین بخشی از محصولات کارخانه‌ای در این کشور نیز به صورت محصولات وارداتی تشکیل می‌شود. محصولات کارخانه‌ای در این کشور عمدتاً مرتبط با صنایع دارویی هستند. سوخت نیز به این کشور وارد می‌شود و بیشترین واردات از کشورهای آفریقای جنوبی، زامبیا و آمریکا انجام می‌شود. وضعیت درآمدی و مالیاتی در این کشور در سال‌های اخیر بهبود یافته است و نرخ رشد تولید ناخالص داخلی سالانه در زیمبابوه به ۲۲.۵۷ درصد رسیده است.
تولید ناخالص داخلی کشور زیمبابوه به طور کلی به مبلغ ۳٫۱۰۰ میلیارد دلار ارزیابی می‌شود. در سال‌های اخیر، این کشور شرایط تولید ناخالص داخلی خود را بهتر شده است. وضعیت تولید ناخالص داخلی سرانه نیز در حدود ۱۵۲۴٫۳۰ دلار ایالات متحده (USD) تخمین زده می‌شود. کشور زیمبابوه عضو سازمان ملل متحد است و عضویت آن بر اساس انجمن‌های وحدت آفریقایی انجام شده است. همچنین، زیمبابوه در فهرست کشورهای عضو انجمن توسعه جنوب قرار دارد.
ساختار سیاسی در کشور زیمباوه براساس مجمع ملی صورت می‌گیرد و با ۱۵۰ عضو توانسته بیش از ۱۲۱۰ نماینده را پوشش دهد. مجمع ملی در این کشور با رأی همه افراد صورت می‌گیرد و به طور مستقیم ارزیابی می شود و برای شش سال انتخابات حرفه‌ای در پیش گرفته می‌شود. در این کشور ۱۰ رئیس قبیله به همراه هشت فرماندار وجود دارد که رئیس جمهور را برای دوره‌های شش‌ساله انتخاب می‌کنند. حزب اتحاد ملی آفریقایی در این کشور نقش اصلی را دارد. در کشور زیمباوه دو مجلس وجود دارد، در سال ۲۰۰۵ مجلس سنای زیمباوه دوباره تشکیل شده است و مجلس نمایندگان زیمباوه نیز شرایط قانون گذاری را شکل داده است.
ایرانیان ساکن زیمبابوه
جمعیتی بالغ بر ۳۵ نفر از ایرانیان در حال حاضر در زیمبابوه ساکن اند و در حوزه‌های تجارت و خدمات فعالیت می‌پردازند. یکی از دلایل کاهش گردشگری بین این دو کشور، نبود پرواز مستقیم بین آنها است. با توجه به توافقات مقامات دو کشور، اقداماتی برای لغو روادید برای گذرنامه‌های سیاسی و خدمت صورت گرفته است و همچنین تسهیلاتی برای صدور ویزا در فرودگاه برای گذرنامه‌های عادی به صورت متقابل فراهم شده است.
روابط ایران و زیمبابوه
با توجه به تحریم‌های بین‌المللی، زیمبابوه به سرمایه‌گذاری خارجی در پروژه‌های عمرانی نیازمند است. همچنین این کشور نیازمند بازسازی در تمامی بخش‌های اقتصادی از جمله کشاورزی، صنایع و معادن است.
از سال ۲۰۱۳ به بعد، در زمینه استخراج مواد معدنی، پیشرفت مداوم در کشور زیمبابوه مشاهده شده است. به طوری که در سال ۲۰۱۹، زیمبابوه به عنوان سومین تولیدکننده بزرگ پلاتین و ششمین تولیدکننده بزرگ لیتیوم در جهان شناخته شد. طلا نیز به عنوان مهمترین ماده صادراتی این کشور، با بیشترین سهم در صادرات زیمبابوه در سال ۲۰۲۱ (به نسبت ۴۷ درصد)، به کشورهای دیگر صادر می‌شود.
کشور زیمبابوه به شدت به واردات محصولات فرآوری شده، نفت و تجهیزات کشاورزی و صنعتی وابسته است. در این زمینه سال گذشته ملاقاتی بین رئیس گروه دوستی زیمبابوه و ایران و بازدید از گروه صنعتی تراکتورسازی ایران رخ داد. در این دیدار بیان شد که اقتصاد زیمبابوه بر پایه بخش کشاورزی استوار است و برای رشد و توسعه صنعت کشاورزی و در نتیجه اقتصاد و امنیت غذایی، زیمبابوه به تجهیزات مدرن و مکانیزاسیون نیاز دارد. این نیاز می‌تواند با توسعه روابط بین کشورهای ایران و زیمبابوه، به ویژه در زمینه‌هایی مانند تراکتورسازی، برآورده شود.
حجم تجارت بین ایران و زیمبابوه در پنج سال اخیر کاهش یافته و از ۶۰۰ هزار دلار به ۱۰ هزار دلار رسیده و تقریباً به صفر رسیده است. این وضعیت نشان می‌دهد که نیاز به اعمال دیپلماسی اقتصادی فعال برای ایجاد جهش در حجم مبادلات اقتصادی میان دو کشور وجود دارد.
چرا ایران باید با زیمبابوه تجارت داشته باشد؟
زیمبابوه، کشوری در حال توسعه است و در این راستا، بستر مناسبی برای تجارت با این کشور ایجاد کرده است.در ادامه نگاهی به بسترهای تجاری ایران و زیمباوه خواهیم داشت.
وجود منابع غنی از طلا و لیتیوم که امکان همکاری در زمینه استخراج و بهره‌برداری از این منابع را فراهم می‌کند. نیاز زیمبابوه به ایجاد زیرساخت‌های شهری که باعث توسعه و پیشرفت اقتصادی آن کشور می‌شود. این نیاز می‌تواند فرصتی را برای شرکت‌های ایرانی در زمینه ساخت و ساز و زیرساخت فراهم کند. نزدیکی فرهنگی میان ایران و زیمبابوه در زمینه مقاومت و مبارزه با غرب که می‌تواند اساسی برای ایجاد تعاملات و همکاری‌های متقابل باشد. بازار مصرفی گسترده در زیمبابوه که فرصت‌های تجاری و صنعتی را برای شرکت‌های ایرانی فراهم می‌کند. از اینرو، ترکیب این عوامل می‌تواند به ایجاد و استمرار رابطه نزدیک و محکمی بین دو کشور منجر شود.
ارزش کل تجارت ایران و زیمباوه
ارزش کل روابط تجاری بین ایران و زیمبابوه در حال حاضر ۱۳.۹ میلیون یورو است که از این مقدار ۳.۹ میلیون یورو مربوط به صادرات ایران به زیمبابوه می‌شود. محصولات تنباکو از مهمترین کالاهای صادراتی زیمبابوه به ایران محسوب می شوند؛ در حالی که قیر، اوره، لاستیک خودرو و محصولات پلاستیکی از اقلام صادراتی ایران به زیمبابوه به شمار می‌آیند.
