به گزارش بازار، مطابق بند (۵) فصل (د) دفتر قرارداد واحدهای صنعتی، طرف قرارداد با شرکت شهرک‌های صنعتی و متقاضی ایجاد واحدهای تولیدی متعهد است در مدت یک سال یا بر اساس برنامه زمان بندی ارائه شده مورد تایید شهرک‌های صنعتی که در مجوز احداث درج می‌شود، با رعایت همه ضوابط و مقررات ساخت و ساز در شهرک، عملیات ساختمانی را به پایان رسانده و گواهی پایان کار دریافت کند.
از طرفی، مطابق فصل (و) همان دفترچه قرارداد، در صورت عدم تحقق هر یک از تعهدات مربوط به متقاضی ایجاد واحد تولیدی اعم از عدم پرداخت مبلغ قرارداد، هزینه‌های خدماتی و نگهداری، هزینه‌های اختصاصی و سایر مطالبات، شرکت شهرک‌های صنعتی در مهلت مقرر حق فسخ قرارداد به اختیار و تشخیص خود را دارد.
بدیهی است در برخی موارد شرایط فعالیت متقاضی ایجاد واحد تولیدی، میزان منابع مالی، تعهدات ضمانت شده توسط وی و سایر مولفه‌های ملازم استقرار، امکان سپری کردن همه راه را برای متقاضی فراهم نمی‌کند و زمین در اختیار گرفته شده تبدیل به عرصه یک واحد تولیدی نمی‌شود، هرچند در پاره‌ای از موارد دلایل دیگری نظیر سوداگری نیز به این موضوع دامن می‌زند.
در چنین مواردی شرکت شهرک‌ها مطابق اختیار منبعث از دفترچه قرارداد می‌تواند اراضی واگذار شده را بازپس گرفته و به تولیدکننده واجد شرایط دیگر واگذار کند. در سال‌های ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ اراده بسیار جدی به پیشگیری از سوداگری زمین در شهرک‌ها و نواحی صنعتی وجود داشته و همچنین نسبت به بازپس‌گیری اراضی که به طور قطع به تولید نخواهد انجامید، برنامه ریزی لازم انجام شده است.
بررسی عملکرد سازمان صنایع کوچک و شهرک‌های صنعتی ایران در این زمینه نشان می‌دهد مجموع اراضی بازپس‌گیری شده در دو سال اخیر (۱۴۰۰ و ۱۴۰۱) به‌میزان یک‌هزار و ۶۴۵ هکتار بوده است.
همچنین در این دو سال سه هزار و ۸۴۹ فقره قرارداد فسخ شده است که در مقایسه با دو سال پیش از آن (سه‌هزار و ۲۶ فقره) رشد ۲۷.۱ درصدی نشان می‌دهد.
