آنطور که مشخص شد، اعضای جبهه پایداری سعی داشتند تا گزینه خود را برای ریاست مجلس بالا ببرند که این امر سبب کدورت میان وزیر نفت و قالیباف شد.
گفته می شود، تحرکات وزارت نفت در ماجرای انتخاب رئیس مجلس شورای اسلامی سبب شده است تا میان رئیس مجلس و وزیر نفت اختلافاتی پیش آید.
تحرکات وزارت نفت در ماجرای انتخاب رئیس مجلس شورای اسلامی و تلاش جبهه پایداری و تندرو در شکست محمدباقر قالیباف، موجب بروز کدورتی بزرگ میان رئیس مجلس و وزیر نفت شده است.
موضوع از آن قرار است که پس از پایان یافتن انتخابات مجلس شورای اسلامی، جریان تندرو و اعضای جبهه پایداری سعی داشتند تا گزینه خود را برای ریاست مجلس بالا برده و به ریاست محمدباقر قالیباف پایان دهند.
در همین باره تحرکاتی از سوی برخی مدیران وزارت نفت برای این موضوع زیر ذره بین قالیباف و تیم او قرار گرفت تا در نهایت، به اوجی توصیه شود بهتر است وزارت نفت را به سمت دوری از سیاسی بازی سوق دهد.
همین موضوع موجب شد تا اوجی از برخی مدیران خود بخواهد تا هیچ دخالتی در انتخاب ریاست مجلس شورای اسلامی نداشنه باشند چراکه قالیباف از این موضوع ناراحت است.
حالا با نزدیک شدن جواد اوجی به روزهای پایانی وزارت خود و حذف کاندیداهای دولت سیزدهم از رقابت های انتخاباتی، قالیباف روی خوشی به وزارت نفت و مدیران آن نشان نمی دهد.
به گفته یک منبع آگاه، رئیس مجلس شورای اسلامی دل خوشی از وزارت نفت ندارد و به همین موضوع، بیشتر کانال های ارتباطی این وزارتخانه و مدیران آن با ستاد انتخاباتی اش را محدود کرده است.
کارشناسان می‌گویند باوجودی که دولت سیزدهم در سخت‌ترین روزهای تحریم بر سرکار آمد ولی به‌رغم گزارش‌های رنگارنگی که این روزها از سوی وزارت نفت به عنوان «دستاورد» منتشر می‌کند، این وزارتخانه عملا با شرایط تحریمی مدارا کرده و بحران ناترازی انرژی را به دولت بعدی تحویل خواهد داد.
شهریور ۱۴۰۰ که جواد اوجی به عنوان وزیر نفت از مجلس رای اعتماد گرفت، همه نوع وعده‌ای درباره توسعه و تکمیل زیرساخت‌های صنعت نفت داد، جز حل ناترازی‌ها. در واقع او وقتی بر کرسی وزارت نفت نشست متوجه شد که نه می‌تواند مانور چندانی برای توسعه زیرساخت‌ها بدهد- شرایط سخت تحریم‌ها- و نه پولی بعد از فروش نفت و فرآورده‌ها می‌ماند که خرج توسعه صنعت نفت کند. هنوز چندماهی نگذشته بود که با مانع بزرگی به نام ناترازی گاز مواجه شد که همان ماه‌های اول تمام وقت ستاد وزارت نفت به این موضوع اختصاص یافت.
زمستان سخت ناترازی نه در ۱۴۰۰ بلکه در دو سال بعد هم تکرار شد و تنها هنر وزیر نفت این بود که هر آنچه هست را به کار بگیرد تا کمی از ناترازی‌ها بکاهد. برنامه‌هایی مثل ذخیره‌سازی و تلاش برای خاموش کردن گازهای مشعل و دست آخر جابه‌جایی یک دکل پرهزینه از فاز ۱۲ به ۱۱ تا شاید بتوان بخشی از ناترازی گاز در زمستان را جبران کرد اما آن راحل نکرد.هرچند با توجه به کمبود منابع و شرایط تحریمی بیشتر از این از وزیر نفت انتظار نمی‌رفت با این وجود آنچه کارنامه اوجی را دست‌کم در حوزه مدیریت انرژی غیرقابل دفاع کرده است، سپردن پروژه‌ها به بخش دولتی و نهادها به جای بخش خصوصی به خصوص در پروژه‌های گاز بود. در واقع اوجی خود را مبرا از مشورت و همکاری با بخش خصوصی می‌دید، این در حالی است که فعالان بخش خصوصی براین باورند که حتی برای ناترازی‌ها هم اگر پروژه‌ها با مشارکت بخش خصوصی جلو می‌رفت، زمستان امسال، وزیر بعدی نفت نگران تامین گاز خانگی و صنعتی نبود. مشکلی که اوجی آن را نتوانست حل کند.
منبع:
میز نفت
