هند باید خسارت ایران را بدهد / گاز کشور حرام می شود - افق اقتصادی

ماجرای دعوای گازی ایران و پاکستان به چند سال قبل بر می گردد. زمانی که ایران، خط لوله صلح را به سمت پاکستان کشید تا هندوستان نیز از این منابع گاز بهره گیری کنند؛ اما با گذشت زمان، هندوستان تحت تاثیر فشارهای تحریمی آمریکا قرار گرفته و مجذوب آن شدند. هندی ها به قرارداد خود با ایران پشت کرده و اکنون ایران خواهان دریافت خسارت از هند است.

صادرات باید یک وجه قابل توجه باشد

حسن مردادی، کارشناس انرژی، در ارتباط با وضعیت ذخایر گاز کشور و قراردادهای گازی با کشورهای مختلف به خبرنگار گسترش نیوز گفت: ایران دارای دومین ذخایر گازی جهان است و با دارا بودن این ذخایر عظیم، امر صادرات باید یک وجه قابل توجهی باشد و بخش مهمی را تشکیل دهد. ما شبکه سراسری انتقال گاز بسیار وسیعی داریم و به بسیاری از روستاها گاز رسانی کرده ایم اما باید اشاره کرد که نحوه بهره گیری و استفاده از گاز، بسیار ابتدایی و غیر استاندارد است.

مرادی ادامه داد: به علت آنکه نحوه گاز رسانی غیر استاندارد است، مصرف کشور، چند برابر کشورهای دیگر است و باید گفت که به تنهایی با بخش بزرگی از اروپا به یک میزان گاز مصرف می کنیم. ما نباید چنین وضعیتی را ادامه دهیم و اگر ادامه دار باشد حسرت خواهیم خورد که  چرا کشورهایی مانند قطر، کویت و عربستان که دارای منابع مشابه هستند، درجه رفاه بالایی دارند و ما مانند آن ها نیستیم. منابع گازی در کشور حرام می شود و ما این منابع عظیم گازی را از بین می بریم. به همین علت نمی توانیم میزان رفاه خود را با کشورهای دارای منابع مشابه مقایسه کنیم.

وی افزود: بنابراین ما ناگزیر هستیم که بخشی از تولید خود را صادر کنیم. غفلتی که دولتمردان ما در همه دولت های قبل از انقلاب و بعد از انقلاب کرده اند، عدم توجه به گاز ( ال ان جی ) است. باوجود آنکه در آمریکا حدود ۹۰ سال است از گاز ( ال ان جی ) در ناوگان حمل و نقل استفاده می شود و در همسایگی ما ( قطر ) کشتی های بزرگ فله بر گاز را بارگیری می کنند و صادرات آن را انجام می دهد، اما ایران تاکنون توجه چندانی به این موضوع نداشته است. ما به دنبال چنین فناوری نرفته ایم و ضرر بسیاری کرده ایم.

باید بتوانیم گاز خود را به اروپا برسانیم

این کارشناس انرژی در ادامه این گفت و گو به خبرنگار گسترش نیوز گفت: گازی که ما در اختیار داریم، ( سی ان جی ) است و ما می توانیم این گاز را تنها از طریق خط لوله صادر کنیم. مقاصدی که ما می توانیم گاز را صادر کنیم بسیار محدود است. برای مثال، ما نمی توانیم گاز خود را از طریق افغانستان صادر کنیم و چنین اقدامی ایمن نخواهد بود. در برخی از کشورهایی مانند همسایگان شمالی ایران، شرایط ژئوپلتیک، این اجازه را به ما نخواهد داد. در خلیج فارس نیز محدودیت های جدایی کشورها از سواحل وجود دارد و ما مجبور هستیم از لوله های زیر دریا استفاده کنیم. کشورهایی که در آن انتقال خط لوله امکان پذیر است، عراق و ترکیه هستند. ترکیه به علت آنکه هاب انرژی بوده و منابع قابل توجهی ندارد، به عنوان یک کریدور عبور گاز شناخته شده است. اگر ما بتوانیم گاز خود را به ترکیه رسانده و مازاد گاز تریکه را از مسیر این کشور به سمت اروپا ببریم، قطعا برای آینده سرمایه گذاری مناسبی کرده ایم.

مردادی خاطرنشان کرد: ما باید روی کاهش مصرف داخلی به شدت فعالیت کنیم تا بتوانیم مصرف گاز را مدیریت کنیم. بخاری های گازی غیر استاندارد بیشترین میزان مصرف را دارند و باید هرچه سریعتر از رده خارج شوند. شیوه های صرفه جویی مانند اصلاح موتورخانه ها و همچنین مصرف گاز در صنعت باید رعایت و مدیریت شود تا بتوانیم گاز را صادر کنیم. فاز ۱۱ پارس جنوبی امسال به تولید رسید و این امر بالانس ما را مثبت کرد و باید تلاش شود تا سهمی از تولید گاز را به کشورهای خارجی صادر کنیم و این مسیر می تواند ترکیه و در آخر اروپا باشد.

وی درباره تاثیر سرمایه گذاری بر بخش گاز کشور گفت: آنچه باعث جذب سرمایه‌ها می‌شود، موضوع اعتباربخشی است. سرمایه‌گذار باید مطمئن شود که اصل سرمایه را از دست نمی‌دهد، ریسک سرمایه‌گذاری به حداقل رسیده و سودش هم در حد مناسبی است. وقتی این پارامترها فراهم شود، سرمایه‌گذاری تحقق پیدا می‌کند. برآوردها نشان می‌دهد که ایرانیان مقیم خارج حدود ۱۰۰ میلیارد دلار می‌توانند در کشور سرمایه‌گذاری کنند که رقم بالایی است.

این کارشناس انرژی ادامه داد:  درباره ماجرای گازی میان ایران و هند اظهار کرد: بنده در مجلس هفتم در جریان این خط لوله بودم و سفری نیز به اسلام آباد برای مذاکره با پاکستان داشتم. انتظاری نبود که هندی ها که کشور راویه هستند و در دنیا حرفی برای گفتن دارند، امروز مجذوب سیاست های تحریمی آمریکا شوند و زیر قول و قرار خود بزنند. قرار بر این بود که ایران چنین اقدام عظیمی را به سامان برساند و حجم عظیمی را در این پروژه سرمایه گذاری کرد و خط لوله را به سمت مرز های پاکستان کشید. قرار بود که ۲ کشور پاکستان و هندوستان، از این مسیر سالم که به خط لوله صلح مرسوم بود، استفاده کنند.

وی در پایان گفت: ما انتظار چنین کم لطفی را از هندوستان نداشتیم. اگر این موضوع از مجاری صلح آمیز و دوستانه جبران نشود، راهی به جز طرح شکایت وجود ندارد. ایران هزینه های بسیاری را برای این خط لوله پرداخت کرده است و هندوستان باید خسارات را جبران کند. ما متحمل ضررهای اقتصادی بسیاری در جریان این خط لوله شده ایم و هندوستان باید تمام این خسارات را جبران کند.