به گزارش بازار، علیرضا نصر اصفهانی نوشت: با وجود تاکیدات رهبر معظم انقلاب، «تولید» دغدغه اول دولت‌مردان نبوده است و به نظر می‌رسد تولید در کشور متولی ندارد و بردارهای حکمرانی در راستای «جهش تولید» نبوده و به دلیل درآمدهای نفتی، مدل حکمرانی و اداره دولت‌ها «توزیع‌محور» بوده است.
سرعت رشد تولید در کشور به دلایلی از قبیل «مداخلات سیاسی برخی مسئولین و ناهماهنگی آنها در امور مرتبط با تولید»، «در اولویت قرار گرفتن مهار تورم و کنترل ترازنامه و کنترل نرخ ارز توسط بانک مرکزی»، «عدم تخصیص کافی و به موقع اعتبارات لازم ارزی و ریالی و دشواری تامین مالی برای تولیدکنندگان»، «بی‌ثباتی سیاست‌ها، قوانین و مقررات»، «غیرقابل پیش‌بینی بودن و تغیر قیمت مواد اولیه و محصولات»، «عدم جذب سرمایه گذاری خارجی و داخلی برای جهش تولید»، «مهاجرت سرمایه‌ها به خارج از کشور»، «انتقال سرمایه‌ها از بخش تولید به بخش غیرمولد»، و «ضعف های لجستیکی» به شدت کاهش یافته و براساس نظرسنجی طرح پایش ملی کسب و کار از حدود سه هزار کسب و کار بزرگ، میانگین ۴۰ درصد ظرفیت تولید کشور به کار گرفته شده است. برآوردها نشان می دهد اگر اقدام عاجلی برای تولید اتخاذ نشود، پنجره فرصت تولید در کشور بسته خواهد شد.
تولید حیثیت یک ملت است و «خلق ارزش افزوده از طریق تولید» راهبرد اصلی رشد اقتصادی دولت‌ها است. اما چگونه تولید گفتمان کشور خواهد شد. پیتر سنگه در کتاب «رقص تغییر»، تحول را نه یک امر بالا به پایین و دستوری، بلکه فعال شدن چرخه یادگیری بین همه اعضا سازمان، حول چشم‌انداز تحول می‌داند.
براین اساس لازم است به یک فهم مشترک و سپس تصویر مشترک از آینده ایران به عنوان یک کشور تولیدکننده رسید. در خلال «تولیدِ تصویر» آینده، «تصویرِ تولید» در کشور می‌تواند مطرح شود. باید تصویر آینده ایران به عنوان یک «کشور مولد» از طریق شعر، موسیقی، ادبیات، کتاب، و فیلم و سایر ابزارهای روایت پردازی تولید شود. از طرفی باید توان تولید در بین عموم مردم ایجاد شود و هر ایرانی به مثابه یک مولد و تولیدکننده دیده شود. هر یک از ایرانیان ظرفیت‌هایی دارند که باید بسترهای برای تولید آنها ایجاد شود. باید امکان، تصویر و روایت تولیدگری در کشور ایجاد شود وگرنه مصرف کننده تصویر وارداتی خواهیم شد و برندهای خارجی برای ما اولویت خواهند داشت.
