تکرار سریال بی‌انتهای مسکن‌مهر و مسکن‌ملی با اسامی جدید به معنای آن خواهد بود که «خانوارهای بدون خانه، سال‌ها انتظار بکشند تا خانه‌های دولتی به دست‌شان برسد» و «بودجه‌های سنگین از سمت بانک‌ها و دولت» روی زمین‌های بیرون از شهرها خرج شود بدون آنکه، «هدف اصلی» دولت که «تامین خانه ارزان» است، در نهایت به […]
تکرار سریال بی‌انتهای مسکن‌مهر و مسکن‌ملی با اسامی جدید به معنای آن خواهد بود که «خانوارهای بدون خانه، سال‌ها انتظار بکشند تا خانه‌های دولتی به دست‌شان برسد» و «بودجه‌های سنگین از سمت بانک‌ها و دولت» روی زمین‌های بیرون از شهرها خرج شود بدون آنکه، «هدف اصلی» دولت که «تامین خانه ارزان» است، در نهایت به موقع محقق شود.
۱۷ سال از اولین کلنگ برای ساخت مسکن‌مهر می‌گذرد، امروز هنوز حدود ۱۰۰ هزار واحد از این طرح روی دست همه مانده است.
قرار بود از ۱۴۰۱ به بعد سالی یک میلیون مسکن دولتی ساخته شود، امروز حدود نیم میلیون در کل ۲ سال تحویل افراد شده است.
دولت‌ها نیت‌شان خیر است اما بلد نیستند و نمی‌توانند جای سرمایه‌گذار ساختمانی (بساز و بفروش) نقش بازی کنند.
در میزگرد گروه رسانه‌ای «دنیای‌اقتصاد»، بهروز ملکی، حجت میرزایی و فرهاد بیضایی سه صاحب نظر بخش مسکن توضیح می‌دهند، «مشکل بازار مسکن، تورم تاریخی آن است که با ساخت‌وساز دولتی الزاما حل می‌شود، بلکه موتور این تورم که جای آن در صحنه مذاکرات سیاست خارجی است، باید خاموش شود».
در عین حال، منابع محدود دولت باید صرف تامین مسکن حدود ۲۰۰ هزار واحد برای دو دهک اول و بخشی از دهک سوم شود نه اینکه دولت شروع کند به ساخت یک میلیون واحد در سال.
در این میزگرد، برای شهرداری تهران در سال‌های آتی نیز ماموریت ممکن پیشنهاد شده است.
