کارشناسی مدعی است که قیمت مسکن به دلیل عدم نظارت بر نرخ ارز رشد کرده است و عدم مداخله دولت در نرخ ارز باعث رکوردزنی قیمت مسکن تهران برحسب دلار غیررسمی شده است.
➖«آیا ارزش خود دلار ثابت است؟» وقتی ارزش خود دلار حتی در آمریکا و با کالاهای مصرفی هم رو به کاهش است، چرا باید قیمت مسکونی مثلا بعد از ۲۰ یا ۳۰ سال برحسب دلار ثابت باشد؟
➖«از همه غریب‌تر: تقصیر دلار است!» مگر رشد حقیقی شدید دلار غیررسمی (به قول نگارنده) مقصر این رشد نیست؟! به دلیل واقع شدن در مخرج کسر، این رشد بزرگ دلار حقیقی (۱۴۰۱-۱۳۹۷) که باید قیمت دلاری مسکن را پایین بیاورد نه اینکه بالا ببرد!
➖«جنبه سرمایه‌گذاری و حفظ ارزش در مسکن» حکم می‌کند که رشد بازده دارایی‌ها در درازمدت دور از هم نباشد، پس وقتی فعلا سکه امامی نسبت به ارزش ذاتی خود دارای حباب است، چرا مسکن تهران نباشد؟
➖«بی‌توجهی تفاوت متغیر ملی و محلی» رشد نقدینگی یا رشد نرخ ارز غیررسمی، به متغیرهای در سطح ملّی مرتبط هستند در حالیکه مسکن شهر تهران به یک نوع دارایی شهری و در پایتخت با شرایط و تقاضاهای متفاوت و البته متغیر در طول زمان ارتباط پیدا می‌کند.
چرا انتظار داریم بین متغیر ملی و یک متغیر محلی ارتباط متقنی برقرار باشد؟ معقول‌تر آن است که برای همگن‌سازی، کیفیت ساخت‌و‌ساز، منطقه، شهر، سن بنا یا حجم معاملات شاخصی تدوین کنیم که اثرات این تفاوت‌ها را حذف کند.
