عبدالرضا گلپایگانی معاون پیشین شهرداری تهران با پذیرش این دغدغه در طرح اولیه ساخت خانه‌های ۲۵ متری عنوان کرد: در صورتی که اجرای این طرح از استانداردهای پیش بینی شده عبور کند نمی تواند اثرات مثبتی در بازار مسکن به جای گذارد. از جمله پارامترهای اصلی برای اجرای این طرح ترکیب جمعیتی است. به این معنی که به جای تمرکز خانه های کوچک متراژ در یک محله و احتمال برزو ناهنجاری های اجتماعی، این خانه ها در در کنار سایر متراژهای سکونتی ساخته شود.

او در این باره به اکوایران توضیح داد: یکی از راه های رفع دغدغه منتقدان اجرای این طرح، تنوع بخشی در ساخت خانه‌ها به لحاظ متراژ است. برای مثال در اکباتان، به ازای هر ۲۴ واحد، ۴ سوئیت وجود دارد. آن ۲۴ واحد درواقع یک کنترل خودجوش انجام می‌دهند. به محض اینکه ناهنجاری ببینند، خودشان برخورد می‌کنند.

 او ادامه داد: در یک ساختار اجتماعی، در تعاریفمان از «عُرف» نام می‌بریم. عُرف چیزی است که همگان آن را می‌پذیرند. ناهنجاری‌های اجتماعی را همگان نمی‌پذیرند. به‌محض اینکه ببینند در یک خانه یا یک واحد ناهنجاری شکل گرفته است، فوراً با صاحب آپارتمان تماس می‌گیرند و اجازه نمی‌دهند که ناهنجاری ادامه پیدا کند. مردم دوست ندارند در محیطی زندگی کنند که ناهنجاری اجتماعی وجود داشته باشد.

به گفته وی در نقطه مقابل اگر در یک محله‌ای واحدهای تماماً کوچک و ۲۵ متری ایجاد شود، زمینه معضلات اجتماعی ایجاد می‌شود و ممکن است که ناهنجاری تبدیل به عُرف شود. برای مثال در برخی از مناطق، یک سری ساخت و سازهایی انجام شده، یک محله قدیمی خراب شده اما ساختار اجتماعی محله کلاً به‌هم خورده است. واحدهای این مناطق، ۳۵ متری یا ۴۰ متری نیست و واحدهای متنوعی هم دارد اما ببینید که دچار معضلات اجتماعی هم شده است. اگر واحدهایی که ساختار اجتماعی دارد را هم بررسی کنیم می‌بینیم که این ساختار اجتماعی خود به خود، خودش را کنترل می‌کند و وضعیت بسیار بهتری دارد.

مشروح گفت‌وگو را می‌توانید اینجا ببینید: