فرهنگ اقتصاد ایران: وزیر علوم، تحقیقات و فناوری با بیان اینکه علم، جز با احترام به عالِم توسعه پیدا نمیکند، گفت: آزادی علمی باید به رسمیت شناخته شود چرا که گام اول برای توسعه علم، آزادی علمی است. به گزارش خبرگزاری اقتصادایران ، حسین سیمایی در جلسه شورای علمی فرهنگستان علوم افزود: اعتقاد راسخی به تکریم […]
فرهنگ
اقتصاد ایران: وزیر علوم، تحقیقات و فناوری با بیان اینکه علم، جز با احترام به عالِم توسعه پیدا نمیکند، گفت: آزادی علمی باید به رسمیت شناخته شود چرا که گام اول برای توسعه علم، آزادی علمی است.
به گزارش خبرگزاری اقتصادایران ، حسین سیمایی در جلسه شورای علمی فرهنگستان علوم افزود: اعتقاد راسخی به تکریم عالِم دارم چرا که خود را خادم علم و نهاد علم میدانم.
وی ادامه داد: توسعه کشور در گرو توسعه علم و توسعه علم، نیازمند احترام به عالم است. گرچه متأسفانه امروزه سرمایه اجتماعی و اعتماد به دانشگاه کمتر شده است، اما همچنان اعتماد به دانشگاهها بیشتر از سایر نهادهاست.
وزیرعلوم با بیان اینکه انباشتی از مسائل و بحرانهای حل نشده داریم، گفت: تجمع معضلات گاهی منجر به خشم اجتماعی میشود، تنها راه حل برطرف کردن این معضلات مسیرعلم است. عالمان عقلگرای شیعه، یکصد سال برای حجیت عقل جنگیدند و اکنون گویا باید برای حجیت و مرجعیت علم نیز تلاش کرد.
وی تاکید کرد: به گفته همه وزرای ادوار علوم، تنها شخصی که بیشترین پیگیری و دغدغه را نسبت به نهاد علم دارند مقام معظم رهبری است لذا ایشان قطعا از نیازمندیها و راهکارهای ارتقای نهاد علم، استقبال میکنند.
سیمایی با بیان اینکه علم مبتنی بر شواهد است، ادامه داد: متأسفانه علم در سیاستگذاریها و تصمیم گیریها کمتر دخالت دارد. به عنوان مثال، مشکل تورم را با تعزیرات حکومتی نمیتوان حل کرد. همچنین بحرانهای اجتماعی را نمیتوان با نیروی انتظامی حل و فصل کرد بلکه بحران اجتماعی راه حل علمی دارد.
وی با تاکید بر اینکه، دانشگاه باید مسئولیت اجتماعی خود را در قبال جامعه به درستی ایفا کند؛ افزود: دانشگاههای نسل یک آموزش، نسل دوم پژوهش، نسل سوم کارآفرین بودند ونسل فعلی، دانشگاه تأثیرگذار اجتماعی و متعهد به مردم، حاکمیت و جامعه است.
سیمایی با تاکید بر اینکه گام اول برای توسعه علم، آزادی علمی است، گفت: یک راه سیستمی تکریم عالم این است که آزادی علمی را به رسمیت بشناسیم. علم در محیط نا امن رشد نمیکند و اگر علم و عالم را محدود و چهارچوب دار کنیم، خلاقیت را از عالم گرفته ایم و در چنین شرایطی عالم در پژوهش و آموزش خود موفق نخواهد شد.